Ebeveynim Yönümü Kaybettim
Günümüz ebeveynlerinin en çok içinden çıkamadığı duygulardan biri: Yönünü kaybetmiş gibi hissetmek.
Google’da en çok arananlar:
“Ebeveynlik beni tüketiyor”, “Sürekli bağırıyorum, ne yapmalıyım?”, “Annelik zor mu yoksa ben mi yetersizim?”, “Çocuğuma yetemiyorum”...
Bu aramalar yalnızca kelime değil; içimizdeki sıkışmışlığın, tükenmişliğin, sorguların yansıması.
Ebeveynim Yönümü Kaybettim sayfası, işte tam da bu yansımaların toplandığı yer. Kimi zaman anneliğe, babalığa dair ilk günkü heyecan kaybolur. Günlük telaşlar, çocuğun bitmek bilmeyen ihtiyaçları, çevrenin baskıları ve kendi içinden gelen "yetersizim" duygusu bir araya gelir.
Bazen bağırırsın, sonra pişman olursun. Bazen sessiz kalırsın, için içini yer. Ve sonra kendine sorarsın: “Ben iyi bir ebeveyn miyim?”
Bu alan, yalnızca bir içerik alanı değil, bir durup soluklanma alanı. Uzmanlardan videolar, yazılar, küçük destek notları ile seni yeniden kendinle buluşturmak için burada.
Unutma, yönünü kaybetmek, aslında yeniden bir yol çizmek için bir fırsattır.
Ebeveynliğini yargılamadan, suçlamadan, utandırmadan; sadece anlamak için buradayız.
Sitemizdeki içeriklere göz atabilir, kendi hikayene en yakın başlıktan başlayabilirsin.
Bebekle bağ kurmanın en doğal yolu kucağa almak, göz teması kurmak ve onu dinlemektir. Sadece bakım değil, kalpten bir yakınlık inşa edersiniz.