Mükemmel Ebeveynlik Baskısı

Gerçek hikayeleri konuşalım biraz.
Bir anne tanıyorum, sabah dörtte uyanıp bebeğini emziriyor, sonra bir köşede sessizce ağlıyor. Çünkü o da yoruluyor. Başka bir baba tanıyorum, “Ben yetmiyorum” diye düşünüp kendi babası gibi katı olmamak için çabalıyor. Bir başka aile ise sosyal medyada herkesin mükemmel göründüğünü düşünüp her gün kendini suçluyor.
Hepimizin hikayesi farklı ama ortak bir baskı var: Mükemmel olmalıyız. Hep sabırlı, hep güler yüzlü, hep organize… Ama insanız. Bazen yemek siparişi veririz, bazen evi toplamayız, bazen sabrımızın ucuna geliriz. Ve bu bizi kötü anne baba yapmaz.
Mükemmel ebeveyn yoktur. Gerçek hayat vardır. Çocuğunuza en çok iyi gelen şey de sizin mükemmel olmanız değil, onunla samimi bir bağ kurmanız, hatalarınızı kabullenmenizdir. Yeterince iyi olmak, ona güvenli bir liman sunmak, sevgiyi anlatmaktan çok göstermektir. İnanın, çocuklar mükemmeli değil, gerçeği hisseder.
Sözün özü, kendi hikayenize saygı duyun. Onu başka ailelerle yarıştırmayın. Zaten hepimiz elimizden geleni yapıyoruz. Ve bu çoğu zaman fazlasıyla yeter.