Ergenlik
Odanın kapısı daha çok kapalı, bakışları daha asi, sözleri daha sivri olabilir. Ama inanın hâlâ sizi duyuyor. “Konuşmak istemiyor” diye tamamen geri çekilmek bazen sessiz bir kopuş başlatır. Arka planda yanında olduğunuzu bilmesi, ergenin en derin ihtiyacıdır.
Ergenlik, her ailede küçük fırtınalar estiren bir dönemdir. Çocukluğunuzda size hayran olan gözler, birden eleştiren, mesafeli bir bakışa dönüşebilir. Bu sizi üzmesin. Kapılar kapansa da, aslında sizi hâlâ örnek alıyor, hâlâ sizi izliyor. Onunla inatlaşmak yerine, yanında olduğunuzu hissettirmek en değerlisidir. “Konuşmak istemiyorum” dediğinde de kapınızı kapatmayın, bazen sessiz bir varlık bile destek olur. Bu dönem, onun kimliğini bulma çabasıdır. Anne baba olarak yapabileceğiniz en güzel şey, onu kendi yolunda desteklemek ve gerektiğinde hatırlatmak: “Sana güveniyorum.”
Görüşlerini beğendiğimiz bir linki sizinle paylaşarak faydalanmanızı isteriz :)